30 januari 2007 -
Personeel dat uit puur plichtsbesef hoestend en proestend toch op het werk verschijnt, kan de baas veel geld kosten. Dit zogeheten 'presenteïsme' kost werkgevers in de Verenigde Staten maar liefst 180 miljard dollar per jaar, zo blijkt uit onderzoek.
De kosten zitten hem vooral in de lagere productiviteit van kwakkelende werknemers, langere ziekteduur en de verspreiding van ziektes onder gezonde collega's.
Problematische aanwezigheid Volgens onderzoeker Brett Gorovsky van bedrijfsinformatieleverancier CCH noemt 56 procent van de personeelschefs presenteïsme inmiddels een probleem, tegen 39 procent twee jaar geleden. Hoewel moeilijk te meten, schatten experts dat in de VS niet minder dan tweederde van de zieke werknemers toch aan de slag gaat omdat er te veel werk op ze ligt te wachten. Een andere veelgenoemde reden is het gevoel van onmisbaarheid of schuldgevoel om de collega's met extra werk op te zadelen. In de VS speelt mee dat veel werknemers geen goede ziektekostenverzekering hebben en dat 100 procent aanwezigheid wordt beloond.
Het is een bekend fenomeen dat werknemers op deze manier op de werkvloer verschijnen. Dit zal altijd zo blijven. Zoals dhr Meijnen al aangeeft kan je beter een dag half productief zijn, dan een dag niet productief. Andere collega's worden alleen besmet bij een lage weerstand. Deze lage weerstand komt ook ergens weg en wellicht is het interessanter om dát te onderzoeken dan te onderzoeken of mensen met een verkoudheidje op het werk verschijnen.
En wat Angelika betreft: ik zou mijn werknemers ook niet thuis aan het werk laten gaan. Eenmalig een keer thuiswerken moet geen probleem zijn, maar bij het veelvuldige thuiswerken loopt een ieder toch tegen problemen aan: vervreemding van de werkvloer, minder goed op de hoogte van de werkprocessen en vernieuwingen, niet aanwezig bij de werkoverleggen, etc. Misschien ben ik dan kortzichtig, maar áls ik dan een keus heb, dan zou deze om de voormelde redenen niet op u vallen.
Dan moet toch eens onderzocht worden waarom de weerstand van de personen (welke ziek worden van collega's welke een verhoudheidje hebben) zo laag is. Dan kunnen we verder op zoek gaan naar een oplossing.
peter bedrijfsarts
|
|
30
-
01
-
2007
|
09
:
28
uur
Het probleem is, dat de rekenmeesters er van uitgaan dat mensen altijd 100 % fit zijn. Dat is gewoon niet zo. Het leven is een voortdurende strijd tegen onbalans door bacteriën, virussen, verdrietigheden en andere ongemakken. Als je alleen 100 % fitte werknemers wilt hebben kom je uit op hoge aantallen verzuimers, zoals we in Nederland een aantal jaren geleden hadden. Aangezien mensen geen robots zijn, zul je moeten accepteren, dat hun arbeidscapaciteit schommelingen vertoont. Het is net zoiets als denken, dat je met een auto, die 200 km/hr kan, ook in een uur 200 km ver kan komen. Dit soort berekeningen is gewoon kletskoek.
heer B Meijnen
|
|
30
-
01
-
2007
|
10
:
45
uur
Op zich een juiste instelling, en ik doe er zelf eerlijk gezegd ook aan mee.
Naast dat ik het 'not done' vind om voor iets simpels als een verkoudheidje thuis te blijven is er vaak ook helemaal geen ruimte voor. Ik kan beter een dagje op het werk half productief zijn dan helemaal niet..
Angelika Holland
|
|
30
-
01
-
2007
|
12
:
14
uur
In de afgelopen 6 maanden werd ik 3 keer door zieke collega's met griepvirus aangestoken. Mijn weerstand is om verschillende redenen zwak en iedere collega die ziek op het werk verschijnt, is een grote bedreiging voor mijn gezondheid.
Ik kan het niet maken dat ik me in 6 maanden tijd 3 keer ziek meld. Maar ziek op kantoor komen en de ziekte verder verspreiden wil ik ook niet. Ik blijf dan een dag of twee thuiswerken. Zo blijf ik nog productief, en zeker meer productief dan als ik naar het kantoor was gekomen. Thuis zit ik lekker alleen te werken en dankzij rust en stilte om me heen raak minder snel vermoeid.
Een perfecte oplossing, zou je denken. Helaas... veel leidinggevenden denken hier anders over. Ze hebben toch liever dat je op kantoor aanwezig bent. Ook als het betekent dat je minder productief bent en je ziekte verder verspreidt... Zeer kortzichtig, vind ik.
Angelika Holland
|
|
31
-
01
-
2007
|
10
:
17
uur
"Vervreemding van de werkvloer, minder goed op de hoogte van de werkprocessen en vernieuwingen, niet aanwezig bij de werkoverleggen""... als ik 3 keer per 6 maanden een dag of twee thuis werk? Laten we het niet erger maken dan het is, meneer Rosielle.
Goed idee om te laten onderzoeken waarom je weerstand lag is. Heb ik ook laten doen. Helaas, het onderzoek heeft niets opgeleverd. "U moet hiermee leren leven", was wat ik van de artsen te horen kreeg. En zullen we eerlijk zijn: de (griep)virussen worden de laatste tijd steeds agressiever. Sommigen zijn daar meer voor vatbaar dan de anderen.
Ik blijf het kortzichtig vinden dat een leidinggevende liever een zieke en half/niet productieve medewerker op het werk ziet verschijnen dan hem de ruimte geeft om thuis een dag of twee uit te zieken (zonder ziekmelding, bij the way). Wie niet uitziekt, blijft langer ‘sudderen’, zijn weerstand wordt hierdoor lager en de volgende griepgolf krijgt hem makkelijker weer te pakken…
Tot slot: gelukkig mogen in de selectiegesprekken geen vragen worden gesteld zoals ‘hoe vaak per jaar heeft u griep’. Anders zouden mensen zoals ik (deskundig, professioneel, betrokken, zeer productief, maar helaas iets vaker grieperig dan gemiddeld) door leidinggevenden zoals meneer Rosielle niet aangenomen worden. Wat een zonde…
Ron Ladage
|
|
31
-
01
-
2007
|
10
:
56
uur
Het is al een oud probleem, je hebt mensen met een hoog verantwoordelijkheidsgevoel voor hun werk en die komen zelfs met griep nog naar kantoor. Groot risico voor hemzelf en voor de omgeving.
De laatste jaren zien we door de wetgeving (o.a. Poortwachterwet) en het feit dat de werkgever 2 jaar ziektegeld mag betalen, dat de druk op de Arbo-diensten hoger wordt.
Arbo-artsen sturen mensen sneller naar het werk, zeker wanneer er een gedachte van "aanstellerij"wordt gesuggereerd door de werkgever, of de verantwoordelijke chef.
Verzekeringsmaatschappijen beheren de ziektekosten, de ziekenhuizen en hebben bijna alle grote Arbo-diensten overgenomen, dus de druk wordt steeds groter.
Het bovengenoemde verschijnsel bestond al jaren, maar onderstaand is van de laatste jaren.
Hoeveel macht gaan de verzekeringsmaatschappijen op onze gezondheid gaan krijgen!
E. Heesterman
|
|
1
-
02
-
2007
|
09
:
27
uur
Nu hebben we het alleen nog over het griepvirus en verkoudheden. Die komen af en aan. De één is vatbarder dan de ander. Sommigen zieken liever een dag of 2 uit, anderen gaan een griepprik halen. Weer een ander laat zijn weerstand onderzoeken. Een feit is absoluut wél, dat je tegenwoordig bij een (zelfs hevige!) keelinfectie door de dokter raar aagekeken wordt met de vraag:"Wat doet u hier eigenlijk? U kunt toch niet voor elk wissewasje naar de dokter gaan?" Dat zei mijn huisarts letterlijk.
Ik kan me voorstellen dat er nogal wat druk ligt op doktoren (hoewel ik bovenstaande opmerking niet te verkroppen vind), maar zelfs met veel ernstigere ziektes ben ik jarenlang met pilletjes naar huis gestuurd.
Griep en verkoudheid komen eens in de zoveel tijd langs.
Maar stel je eens regelmatige migraine aanvallen voor.
Wat als je twee keer per maand, per aanval minstens drie, vier dagen helemaal (symptomen: geen licht en geluid kunnen verdragen, braken, in mijn geval neurologische verlamming van ledenmaten, met een pijn in je hoofd waar je angstig van wordt), NIET functioneel bent?
Ik loop hier mijn hele werkleven al tegenaan en ben erdoor in werkconflikten gekomen waar je broek van afzakt. De huisarts (3 verschillende gehad) heeft me niet serieus genomen en je collega's zeggen:"Huh, nou, ik heb ook wel eens hoofdpijn, maar daar hoef ik echt geen halve week om weg te blijven."..........
ONBEGRIP van zowel collega's als werkleiders is de grootste boosdoener. Griep, astma, verkoudenheid of migraine; een ieder weet voor zichzelf het beste hoe hij er het snelst van af moet komen. Voor de één is dat thuisblijven, voor de ander is dat gewoon naar het werk gaan. Beter worden doe je niet met je lijf; het zit tussen de oren.
Ik mag er van uit gaan dat werkers met een goed verantwoordelijkheidsgevoel, heus niet thuis blijven voor de kat zijn viool. (Die zou ik niet graag de kost geven).
UH Tushar
|
|
31
-
01
-
2007
|
21
:
50
uur
Ziek, Abseintisme, preseneisme,....probleem, ...kosten................waar hebben we het allemaal over? Er bestaat een griepprik dat prima werk. Dit zeg ik als risicopatient (Astmatische klachten). Griep...wat is dat?? Heb ik al jaren (2000..) niet gehad daar ik mijn prikje altijd in oktober haal.
Kosten: niks (via huisarts) of zo'n Euro 30,- als je perse wil betalen
Als collega's hoestend en proestend om mij heen schuivelen, dan werk ik lekker door!!!!!!!!!!!!!
Griep is vaak niet alleen het virus maar een combinatie van het virus, weerstandverlaging icm met mogelijk stress/druk....
Als je er last van hebt, doe er wat aan. Thuiswerken, doe er meer aan want je kweekt er GOODWILL mee en dit zijn meestal de meest gemotiveerde medewerkers......die zet zich in voor 200%. Het werkt voor beide partijen.
Natuurlijk verlies je de sociale contacten niet.... dat heb je toch zelf in de hand??
Joke
|
|
6
-
02
-
2007
|
12
:
09
uur
Ik hoop niet dat veel werknemers dit artikel onder ogen krijgen, want dit geeft alleen maar weer een aanleiding om je sneller ziek te melden. Dit artikel in combinatie met een griep melding in het nieuws is voor veel medewerkers helemaal een vrijbrief om weer eens een weekje thuis te gaan zitten.
En als werkgevers daar dan iets van zeggen kan de medewerker zich nog beroepen op goed werknemerschap.
Ik vind dat medewerkers die een lichte kou hebben of zich niet zo lekker voelen beter een dagje minder kunnen presteren en dit aan de leidinggevende bij aanvang van de dienst beter kunnen melden dan dat zij wegblijven met alle kosten die daarbij horen.
Of een vakantiedag opnemen om eens effe lekker bij te komen en zo niet op kosten van de werkgever thuis blijven.
Marcel
|
|
14
-
02
-
2007
|
11
:
55
uur
@Joke
Het feit dat je dit artikel gelezen hebt, doet mij vermoeden dat je iets met management hebt, leiding geeft of misschien adviseert. Ik gruwel van je opmerking en zienswijze over medewerkers. Wat een kilheid en achterdocht! Het lijkt mij erg lastig en kwellend als je met zo'n beeld van werknemers met dit vak bezig moet zijn.
@allen
Gelukkig wonen we niet in Amerika en hebben wij wel een ziektewet, misbruik daargelaten. En of je nu wel of niet op je werk komt, terwijl een ander thuis had gebleven, beoordelen of iemand van meerwaarde is geweest, doe je over een langere periode. Valt iemand op in negatieve zin (te weinig output), kijk dan pas naar de oorzaken. Iemand kan tenslotte 100% van de tijd aanwezig zijn (ziek of niet) en toch minder output hebben dan iemand die er regelmatig een paar dagen niet is (b.v. vanwege gezinssituatie, migraine, etc).
heer egj verbeek
|
|
14
-
02
-
2007
|
01
:
40
uur
Het is wel erg grappig om te lezen dat er een duidelijk verschil is tussen een arts en een werkgever.
Het is dan ook erg triest dat werkgevers veel bezig zijn met het veroordelen van de lichamelijke zwakheden van zijn medewerker, in plaats van het voorkomen van lichamelijke zwakheden. Zoals Joke hier boven schreef. ('' ik hoop niet dat veel werknemers dit artiekel onder ogen krijgt'') vind ik mooi voorbeeld van het niet serieus nemen van je werknemers.
