In deze tijd wordt een groot beroep gedaan op de zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid van medewerkers. Medewerkers krijgen veel vrijheid om hun eigen manier van werken te ontwikkelen. Dit geldt vooral voor thuiswerkers die hun manager nog nauwelijks te zien krijgen. Ook steeds meer bedrijven hebben zelfsturende teams. Er gaan zelfs stemmen op die beweren dat manager een uitstervend ras is omdat medewerkers het werk zelf wel aankunnen en weinig tot geen sturing nodig hebben. Het nieuwe werken zorgt er wel voor dat de directe aandacht en erkenning voor het werk dat mensen doen steeds minder wordt. En dat is jammer, want aandacht en erkenning zijn belangrijke motivatoren.
Intrinsieke of extrinsieke motivatie
Er is niets mis mee om de zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid van medewerkers te stimuleren. Dit vraagt van medewerkers wel dat ze gemotiveerd kunnen blijven van binnenuit. Bij sommige medewerkers lukt dat goed. Zij worden gestimuleerd door de resultaten die ze hebben bereikt. Anderen missen vooral de aandacht voor het werk wat ze doen. Aandacht en erkenning is immers iets waar de meeste mensen een diepere behoefte aan hebben. De sociale verbondenheid van mensen is diepgeworteld. Dat betekent ook dat we graag publiek om ons heen willen en applaus willen ontvangen voor onze acties, onze resultaten en onze bezittingen.
